“Ik heb een apothekersachtergrond. Ik weet dus veel over medicijnen. En ik heb in de klimaatbeweging gewerkt. Daar heb ik veel geleerd over eerlijke verduurzaming. Die twee dingen heb ik gecombineerd in mijn bedrijf  De Klimaatapotheker. Ik ben er voor iedereen die wil verduurzamen met medicijnen.”

Manier van leven niet houdbaar

Tijdens haar studie farmacie raakte Emily geïnteresseerd in duurzaamheid. “Ik hoorde over een overstroming door een leeg gekapte berghelling. Een volledig dorp spoelde weg. Ik realiseerde me dat de manier waarop we nu leven, niet houdbaar is.”

Na een korte carrière als apotheker stapte Emily over naar de klimaatbeweging. “Ik leerde over de systemen die we als maatschappij hebben ingericht. Die kloppen niet. Maar ik leerde ook: wij zijn de maatschappij en wij zijn het systeem. Dus als we dat anders willen inrichten, dan kunnen we dat.”

Beleid dure medicijnen

De zorg bleef trekken. Emily ging werken bij een organisatie die zich bezighoudt met beleid en regelgeving rondom dure medicijnen.

“Ik leerde welke regels er allemaal zijn rondom geneesmiddelen en hoe de sector werkt. Het werd me steeds duidelijker dat ik iets wilde doen met hoe die sector omgaat met duurzaamheid. Er bleek niemand te zijn die deed wat ik vind dat gedaan moet worden en daarom ben ik voor mezelf begonnen. Ik heb van mijn hobby mijn werk gemaakt. Ik ben een nerd en mag nu nerden op twee van mijn favoriete onderwerpen.”

Gemaakt, gekozen, gebruikt

Met de Klimaatapotheker wil Emily dat er iets verandert aan hoe medicijnen worden gemaakt, gekozen en gebruikt. “Laat ik beginnen met zeggen: medicijnen geven een enorme gezondheidswinst. We kunnen niet zonder. Maar de balans tussen de gezondheidswinst en wat het kost - niet alleen in geld, maar ook voor de planeet - is zoek. Een voorbeeld. Je hebt dure en goedkope medicijnen. Die goedkope middelen zijn zo goedkoop omdat dat zo is uit-onderhandeld. We betalen niet de eerlijke prijs. De kwaliteit van het medicijn is hoog. Daar hebben we standaarden voor. Maar we hebben geen standaarden voor hoe de mensen die ze maken, worden behandeld en hoe er met het milieu wordt omgegaan. In Europa hebben we wel milieuregels, maar in landen als India en China niet. Juist daar worden ze gemaakt. Het is ongezond om naast zo een fabriek te wonen. Het komt er dus op neer dat er mensen ziek worden door de medicijnen die ons beter maken. Toch gaat het hier in Nederland als het over verduurzaming gaat, bijna alleen over de effecten die geneesmiddelen in óns water hebben. Dat is niet klimaatrechtvaardig. Als we verduurzamen moeten we het op zo een manier doen dat iedereen er baat bij heeft, ongeacht waar je woont of hoeveel geld je hebt.”

Dit is een deel van het artikel in ReumaMagazine 6-2025. Je kunt het hele artikel ook hier lezen.