Jarenlang was Parijs een voorzichtige stip aan de horizon. “Ik had de eerste klachten al toen we het EK wonnen. Waarom zou ik ondanks mijn ziekte niet verder kunnen komen? Ik had een heel team aan sportartsen tot mijn beschikking. We gaven niet op, we wilden het klaarspelen om de Olympische Spelen te halen.” Maar de ziekte van Bechterew is een krachtige tegenstander. Parijs bleek een utopie, maar dat betekende niet dat het leven van Pieter stil stond. Hij veranderde van koers en bouwde op een andere manier aan zijn toekomst. Nu heeft hij zijn eigen bedrijf: Medicooler. Een bedrijf dat medische koelboxen produceert en in feite uit nood geboren is. “Ik was zo aan het stunten om mijn biological mee te kunnen nemen op reis. De hilarische taferelen die we meemaakten op weg naar zeiltrainingen en -wedstrijden in het buitenland om mijn medicatie koel te houden, zijn alleen achteraf grappig om na te vertellen. Ik bedacht een oplossing die de noodzakelijke gemoedsrust biedt om een actieve levensstijl mogelijk te maken.”
Gekoeld medicijnvervoer
“De instelling van elke topsporter is: voor elk probleem is er een oplossing”, constateert hij na jaren gestunt met gekoeld medicijnvervoer eindelijk lachend. Pieter had een lange moeilijke weg te gaan om zijn leven weer op de rails, of toepasselijker gezegd in veilige haven te manoeuvreren.
Moeite met zeilen!
Het duurde lang voor Pieter de diagnose axiale SpA, de ziekte van Bechterew, kreeg. “Toen ik nog niet wist dat ik een chronische aandoening had, vroeg ik te veel van mijn lichaam. De sportartsen probeerden van alles om mijn lichaam op het hoge peil te houden. Omdat mijn klachten begonnen bij mijn voeten, dachten de artsen aanvankelijk aan hielspoor. Hielspoor, ook wel fasciitis plantaris genoemd, is een pijnlijke irritatie ter plaatse van de aanhechting van de peesplaat aan de onderzijde van het hielbeen. Om mijn voeten te ontlasten werd me aangeraden op krukken te lopen. Dat heb ik zes maanden gedaan. Maar toen begonnen ook mijn handen te ontsteken. Bij het veters strikken ging mijn andere been omhoog en daarom werd gedacht aan een ontsteking van het heupgewricht. Dat was het moment dat de artsen vermoedden dat er reuma in het spel was. Intussen kreeg ik steeds meer moeite met zeilen. Ik verplaatste mezelf met veel moeite door de boot. In die tijd werden we toch nog Europees kampioen! Maar daar kwam veel pijnstilling aan te pas.”
Lees het hele verhaal in ReumaMagazine 8-2024. Je kunt het ook hier lezen.
