“Hoe zouden de avonturen van Harry Potter zijn verlopen als hij reumatoïde artritis had?” Zo begon Ferhaan Kajee in januari 2010 zijn eerste column. Een paar jaar daarvoor moest hij zijn droom om een eigen boekhandel te beginnen loslaten. Ferhaan zocht naar nieuwe wegen om zijn leven inhoud te geven. In elf jaar tijd konden we volgen hoe zijn zoon Khalil van een vier jaar oude en ondernemende peuter een slimme en leuke tiener werd, lazen we welke cultuur Ferhaan snoof, en mochten we meedenken over alles wat hij op internationale reumafora tegenkwam. Maar vooral volgden we hoe hij ervoor zorgde dat reuma niet langer zijn leven beheerst. 

Ferhaan Kajee en sporten

Harry Potter ging met een toverdrank zijn aandoening te lijf, Ferhaan Kajee zocht zijn heil in een gezonde levensstijl en veel sporten. In oktober 2016 werd Ferhaan veertig. “Deze mijlpaal markeert ook een ander jubileum: ik heb tien jaar reuma. Dit is nu niet bepaald een verjaardag die ik wil vieren.” Maar hij zette door. “De ‘bugs’ worden verwijderd en nieuwe opties worden toegevoegd. Ik zie mezelf dus meer als een verbeterde versie. Ik ben niet 40. Ik ben Ferhaan 4.0.” Op donderdag 13 januari 2017 rondde Ferhaan de 20ste week van een nieuw fitnessprogramma af. “Op 22 augustus was ik met dit nieuwe schema begonnen; vijf dagen per week sporten, elke dag een andere spiergroep. Afgelopen vrijdag was dag 100. (…) Het is moeilijk om de discipline op te brengen om elke keer naar de sportschool te gaan, voldoende te blijven eten en op de juiste manier rust te pakken.”

Pittige overgang

Na de zomer van 2019 stopte Ferhaan met het nemen van de ontstekingsremmende pijnstillers. “Het was een pittige overgang, het kost energie, maar het is me gelukt om daar doorheen te komen.” Begin 2020 besefte hij: “Het gaat er niet om dat ik pijnvrij ben, maar dat ik niet meer bang ben voor de pijn.” Het doorzettingsvermogen van Ferhaan is beloond. Uit zijn voorlaatste column: “Al springen de tranen me soms in de ogen als ik mezelf uit bed sleur, ik kan dezelfde dag op een kist van 75cm springen. Bovendien ben ik nu een jaar medicijnvrij, al slik ik nog regelmatig pijnstillers.”

Uit zijn laatste column: “Wat ik als laatste wil delen aan de lezers is dat de lessen die ik heb geleerd over het leven met reuma, blijven terugkomen. Enerzijds is dat frustrerend, want er lijkt niets te veranderen, anderzijds worden die lessen steeds wat makkelijker.”