Roken is niet alleen een risicofactor voor de ontwikkeling van reumatoïde artritis, veel behandelingen voor RA zijn ook minder effectief bij rokers. Zo is uit eerdere onderzoeken al bekend dat zowel DMARD’s als methotrexaat minder effectief zijn bij rokende patiënten met RA. Voor de combinatie van methotrexaat en prednison was dit nog niet eerder onderzocht, terwijl patiënten met recent vastgestelde RA vaak een behandeling krijgen die corticosteroïden bevat. Corticosteroïden zijn sterke ontstekingsremmende medicijnen zoals prednison.
Hogere DAS28-score voor rokers
Mensen die recent de diagnose reumatoïde artritis hadden gekregen, werden voor dit Utrechtse onderzoek verdeeld in twee groepen. De ene groep kreeg prednison en methotrexaat en de controlegroep een placebo en methotrexaat. Na 24 maanden werd de ziekteactiviteit aan de hand van de DAS28 bepaald. De DAS28 is een score uit een beoordeling van 28 gewrichten. Safy-Khan en collega’s vonden een toegevoegde waarde van prednison aan methotrexaat. Uit een subgroepanalyse van 213 patiënten bleek dat rokers na behandeling een significant hogere DAS28-score hebben. Er was wat dit betreft geen verschil tussen de twee onderzoeksgroepen. De DAS28-score nam gedurende de behandeling ook minder af bij patiënten die meer rookten.
Historisch verband roken en reumatoïde artritis
Al een aantal jaar geleden schreven we in ReumaMagazine over de relatie tussen roken en reuma. Hoogleraar Reumatologie Dirkjan van Schaardenburg ging toen in zijn oratie op dit onderwerp in. Hij zei onder andere dat er aanwijzingen zijn dat RA pas zo’n vierhonderd jaar voorkomt in Europa. Dat is ongeveer even lang als het tabaksgebruik hier. “Wat brachten de zeevaarders mee uit Amerika, behalve aardappels, mais en syfilis? Tabak! Het is intrigerend dat er nauwelijks gevallen van RA van vóór 1700 bekend zijn. Daarna nam het aantal mensen met RA geleidelijk toe. Die toename ging vrijwel gelijk op met de beschikbaarheid van tabak in Europa.”
