Tweeënveertig jaar oud was ze, toen ze de diagnose kreeg. Sonja Dittmar werkte gewoon door. Al snel bleek dat dát niet meer mogelijk was. “In mijn werk moest ik voortdurend alert zijn. Dat lukte me niet en ook mijn energie liet te wensen over. Ik was voor mijn patiënten niet meer beschikbaar. Ik was zelf aan het overleven.”
Ze bleef voorzitter van de ondernemingsraad en zocht naar ander werk binnen de organisatie. “Ik werd projectleider ICT. Dat heb ik twee jaar lang halve dagen gedaan. Jammer dat ik toen niet thuis mocht werken. Dan had ik het echt langer volgehouden. Covid-19 heeft wat dat betreft veel ten goede veranderd. Thuiswerken is nu geen issue meer.”
Opeens zat de actieve duizendpoot Sonja werkloos thuis. “Ik wist vanaf de eerste seconde: dat gaat hem niet worden. Ik werkte altijd met zoveel plezier. Ja, je kon me een workaloholic noemen.”
